ന്യൂയോർക്ക് നഗരത്തിലെ സർജൻ റിച്ചാർഡ് ബെയ്ലിയുടെയും ഭാര്യ കാതറിൻ ചാൾട്ടണിൻ്റെയും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിയായി 1774 ഓഗസ്റ്റ് 28 ന് എലിസബത്ത് ആൻ സെറ്റൺ ജനിച്ചു. അവളുടെ അച്ഛൻ വളരെ ബഹുമാനമുള്ള ഒരു വൈദ്യനായിരുന്നു.
നിർഭാഗ്യവശാൽ, എലിസബത്തിന് മൂന്ന് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചു. ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം അവളുടെ സഹോദരിമാരിൽ ഒരാൾ മരിച്ചു. അവളുടെ പിതാവ് താമസിയാതെ പുനർവിവാഹം കഴിച്ചു. അവനും അവൻ്റെ പുതിയ ഭാര്യക്കും ഏഴ് കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു.
എലിസബത്തിന് അവളുടെ രണ്ടാനമ്മയോട് വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു, കൂടാതെ ദരിദ്രരെ പരിചരിക്കുന്ന ചാരിറ്റബിൾ റൗണ്ടുകളിൽ പലപ്പോഴും അവളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. ദുഃഖകരമെന്നു പറയട്ടെ, അവളുടെ രണ്ടാനമ്മയും അവളുടെ പിതാവും ഒടുവിൽ വേർപിരിഞ്ഞപ്പോൾ, എലിസബത്തിൻ്റെ രണ്ടാനമ്മ അവളെ ഉപേക്ഷിച്ചു, എലിസബത്തിന് ഒരിക്കൽ കൂടി അമ്മയില്ലാതെയായി.
എലിസബത്ത് പത്തൊൻപതാം വയസ്സിൽ വില്യം സെറ്റൺ എന്ന ധനികനായ ഒരു ഷിപ്പിംഗ് മാഗ്നറ്റുമായി മനോഹരമായ വിവാഹത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു, അവർക്ക് അഞ്ച് കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു.
എലിസബത്ത് അവരുടെ മൂന്നാമത്തെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭിണിയായിരിക്കെ, അവളുടെ അമ്മായിയപ്പൻ മരിച്ചു, അതിനാൽ ദമ്പതികൾ വില്യമിൻ്റെ ആറ് ഇളയ സഹോദരന്മാരെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. തൊട്ടുപിന്നാലെ ഞെട്ടിക്കുന്ന ഒരു സംഭവം നടന്നു. വില്യമിൻ്റെ ബിസിനസ്സ് പാപ്പരായി, മുഴുവൻ കുടുംബത്തിനും അവരുടെ വീട് ഉപേക്ഷിച്ച് 1801-ൽ താമസിയാതെ മരിച്ച എലിസബത്തിൻ്റെ പിതാവിനൊപ്പം താമസിക്കേണ്ടിവന്നു.
1803 ആയപ്പോഴേക്കും വില്യം ക്ഷയരോഗബാധിതനായി. ഒരു ഫിസിഷ്യൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം, എലിസബത്തും അവളുടെ ഭർത്താവും അവരുടെ മൂത്ത മകളും ഇറ്റലിയിലെ ചൂടുള്ള കാലാവസ്ഥയിലേക്ക് വില്യമിന് ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നറിയാൻ തങ്ങളുടെ അവസാനത്തെ പണം ചിലവഴിച്ചു.
അവർ എത്തി അധികം താമസിയാതെ വില്യം മരിച്ചു. ഇരുപത്തിയൊമ്പത് വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുള്ള എലിസബത്ത്, ഇപ്പോൾ പിതാവില്ലാത്തവളായിരുന്നു, രണ്ടുതവണ അമ്മയില്ലാത്തവളായിരുന്നു, വിധവയായി, ഒരു വിദേശരാജ്യത്തായിരുന്നു, കൂടാതെ അവളുടെ നാല് മക്കളിൽ നിന്ന് അകലെയായിരുന്നു, അവർക്ക് നൽകാൻ ഒരു മാർഗവുമില്ല.
ഒരാൾക്ക് വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കിൽ, ഭാരമുള്ള കുരിശുകൾക്ക് വളരെയധികം കൃപ ലഭിക്കും, അതാണ് എലിസബത്തിന് സംഭവിച്ചത്. തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട വില്യം മരിക്കുന്നതിന് ഒരു മാസം മുമ്പ്, എലിസബത്ത് ഒരു ജേണലിൽ എഴുതി, “ഓ, ഞാൻ ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കട്ടെ – എൻ്റെ മുഴുവൻ ആത്മാവും അവനെ പ്രസാദിപ്പിക്കാൻ പരിശ്രമിക്കട്ടെ, കാരണം ഒരു മാലാഖയുടെ സമ്മർദ്ദമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് അവൻ ചെയ്തതും നിരന്തരം ചെയ്യുന്നതും പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കഴിയുക.
എനിക്കുവേണ്ടി ചെയ്യുന്നത്-ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ-ഞാൻ സമയത്തിലും നിത്യതയിലും ഉള്ളപ്പോൾ, എൻ്റെ ദൈവത്തിന് സ്തുതി പാടട്ടെ. അവൾ കയ്പേറിയതോ നീരസമോ ആയിരുന്നില്ല; പകരം, ദൈവം തനിക്കുവേണ്ടി ചെയ്ത എല്ലാ നന്മകൾക്കും അവൾ ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചു.
ഇറ്റലിയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, ന്യൂയോർക്കിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ്, തൻ്റെ ബാക്കിയുള്ള കുട്ടികളുമായി വീണ്ടും ഒന്നിക്കുന്നതിന്, എലിസബത്ത് ഒരു ഭക്ത കത്തോലിക്കാ കുടുംബത്തോടൊപ്പം താമസിച്ചു, അവരുടെ പിതാവ് തൻ്റെ ഭർത്താവിൻ്റെ ബിസിനസ്സ് പങ്കാളിയായിരുന്നു.
അവരുടെ പ്രചോദനത്തിലൂടെയും മാതൃകയിലൂടെയും എലിസബത്ത് കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസം കണ്ടെത്താൻ തുടങ്ങി. അവൾ പല ദേവാലയങ്ങളും സന്ദർശിച്ചു, കന്യാമറിയത്തോടുള്ള സ്മരണിക പ്രാർത്ഥന കണ്ടെത്തി, വിശുദ്ധ ആരാധനാക്രമം അനുഭവിച്ചു, കുർബാനയിൽ ക്രിസ്തുവിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സാന്നിധ്യത്തെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു, സഭയുടെ അഖണ്ഡമായ അപ്പസ്തോലിക പിന്തുടർച്ച മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങി.
അടുത്ത വേനൽക്കാലത്ത് അവൾ ന്യൂയോർക്കിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ അനിയത്തിയും അടുത്ത സുഹൃത്തുമായ റെബേക്കയും മരിച്ചു. ഹൃദയം തകർന്നെങ്കിലും, എലിസബത്ത് അവളുടെ വിശ്വാസം ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും പരിശുദ്ധ അമ്മയോടുള്ള അവളുടെ ഭക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ദൈവഹിതം അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്തു. കത്തോലിക്കാ മതത്തിലുള്ള അവളുടെ താൽപര്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ കുടുംബാംഗങ്ങളും സുഹൃത്തുക്കളും അവളെ ഒഴിവാക്കി.
ആ കാലഘട്ടത്തിൽ അതിരൂക്ഷമായ കത്തോലിക്കാ വിരുദ്ധത വ്യക്തിപരമായി അനുഭവിച്ചിട്ടും, എലിസബത്ത് സഹിഷ്ണുത കാണിക്കുകയും അടുത്ത ആഷ് ബുധൻ ദിവസം പള്ളിയിൽ പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്തു.
അന്നുമുതൽ എലിസബത്തിനുവേണ്ടി ദൈവം മനസ്സിൽ കരുതിയ യാത്ര ഒരു സ്മാരകമായി മാറും. അവൾ ന്യൂയോർക്കിൽ അധ്യാപികയായി, എന്നാൽ കത്തോലിക്കാ മതത്തിലേക്കുള്ള അവളുടെ പരിവർത്തനത്തിൻ്റെ വാർത്ത പ്രചരിച്ചപ്പോൾ, അവൾ പഠിപ്പിച്ച കുട്ടികളെ എപ്പിസ്കോപ്പാലിയൻ മാതാപിതാക്കൾ അവരെ പിൻവലിച്ചു.
ഒടുവിൽ, 1809-ൽ സുൽപിഷ്യൻ ഓർഡറിൻ്റെ ക്ഷണപ്രകാരം അവർ മേരിലാൻഡിലേക്ക് താമസം മാറി, അവിടെ സഹോദരിമാരുടെ ഒരു സഭ സ്ഥാപിക്കുകയും അമേരിക്കയിൽ ആദ്യത്തെ കാത്തലിക് ഗ്രേഡ് സ്കൂൾ ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. പാവപ്പെട്ട പെൺകുട്ടികൾക്ക് സ്കൂൾ സൗജന്യ വിദ്യാഭ്യാസം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എലിസബത്ത് സഭയുടെ മേലധികാരിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു, ഇനി മുതൽ “അമ്മ സെറ്റൺ” എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു.
അവളുടെ പെൺമക്കൾക്ക് അവളോടൊപ്പം താമസിക്കാനും സ്കൂളിൽ വിദ്യാഭ്യാസം തുടരാനും കഴിഞ്ഞു, അവളുടെ മക്കൾ അടുത്തുള്ള ആൺകുട്ടികളുടെ സ്കൂളിൽ താമസിച്ചു പഠിച്ചു. നാൽപ്പത്തിയാറാം വയസ്സിൽ മരണം വരെ അവൾ ഉയർന്ന നിലയിൽ തുടർന്നു. പാവപ്പെട്ടവരെ പരിചരിക്കുന്നതിനും മറ്റ് പലരെയും ഇത് ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതിനുമുള്ള അവളുടെ ബാല്യകാല സ്നേഹം അവൾ തുടർന്നു.
മദർ സെറ്റൺ ജീവിതത്തിൽ നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടുവെങ്കിലും വിശ്വാസത്തോടെ, വ്യക്തിത്വത്തിൻ്റെ ആർദ്രതയോടെ, ദരിദ്രരോടും പുറംതള്ളപ്പെട്ടവരോടുമുള്ള വാത്സല്യത്തോടും നിശ്ചയദാർഢ്യത്തോടും കരുതലോടും കൂടി അവൾ അവയെ നേരിട്ടു.
എലിസബത്ത് ആൻ സെറ്റൺ 1821 ജനുവരി 4-ന് 46-ആം വയസ്സിൽ അന്തരിച്ചു. 1963 മാർച്ച് 17-ന് ജോൺ ഇരുപത്തിമൂന്നാമൻ മാർപാപ്പ സെറ്റണിനെ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവളായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1975 സെപ്തംബർ 14-ന് സെൻ്റ് പീറ്റേഴ്സ് സ്ക്വയറിൽ നടന്ന ചടങ്ങിൽ പോൾ ആറാമൻ മാർപാപ്പ സെറ്റനെ വിശുദ്ധനായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
