ഇന്ത്യൻ സ്വതന്ത്ര സമരകാലത്തെ ക്രിസ്ത്യൻ പങ്കാളിത്തം എല്ലാവർക്കും അറിയുന്നത് ആണ്.. (ഇസ്ലാമിക തീവ്രവാദികൾ ഒഴിച്ച്…) ഇനി അറിയില്ലാത്തവർ ഇനിയെങ്കിലും അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്… സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിൽ പങ്കെടുത്ത ക്രിസ്താനികൾ.
ബാരിസ്റ്റർ ജോർജ്ജ് ജോസഫും ടൈറ്റസും. 1887 ലെ ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസിന്റെ മദ്രാസ് യോഗത്തിൽ 607 പ്രതിനിധികളിൽ 35 പേർ ക്രിസ്ത്യാനികളായിരുന്നു. കോൺഗ്രസിന്റെ അടുത്ത നാല് സെഷനുകളിലും ഇന്ത്യൻ ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹത്തെ പ്രതിനിധീകരിച്ചു. കോൺഗ്രസ് സെഷനിൽ ഇന്ത്യൻ ക്രിസ്ത്യൻ പ്രതിനിധികളുടെ അനുപാതം ജനസംഖ്യയിലെ അവരുടെ അനുപാതത്തേക്കാൾ വളരെ കൂടുതലായിരുന്നു.
ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ കോൺഗ്രസിലെ ചില പ്രമുഖ ക്രിസ്ത്യൻ നേതാക്കൾ:
R.S.N. മദ്രാസിൽ നിന്നുള്ള പ്രമുഖ ബാരിസ്റ്റർ സുബ്രഹ്മണ്യൻ, ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ള കാളി ചരൺ ബാനർജി, ലാഹോറിൽ നിന്നുള്ള ജിജി നാഥ്, മദ്രാസിലെ പീറ്റർ പോൾ പിള്ള, ഒറീസയിലെ അഭിഭാഷകനായ മധുസൂദൻ ദാസ് എന്നിവരാണ്. കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ള അഭിഭാഷകൻ ജോർജ്ജ് ജോസഫ് ഹോം റൂൾ പ്രസ്ഥാനത്തിലും സജീവ പങ്കാളിയും. ആനി ബെസന്റുമായി അടുത്ത ബന്ധം.
ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റു തന്റെ ആത്മകഥയിൽ അദ്ദേഹത്തെ പരാമർശിക്കുന്നു.
പഴയ തിരുവിതാംകൂറിൽ (കേരളം) നിന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യസമര സേനാനിയായിരുന്നു അക്കമ്മ ചെറിയൻ. തിരുവിതാംകൂറിലെ ജാൻസി റാണി എന്ന പേരിലാണ് അവർ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.
മറ്റൊരു ഗാന്ധിയനായ ടൈറ്റുസ്ജി ഉപ്പ് സത്യാഗ്രഹത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയും ഗാന്ധിജിയെ മാർച്ചിൽ ധാണ്ടിയിലേക്ക് പിന്തുടരുകയും ചെയ്തു. മെഥഡിസ്റ്റു മിഷണറിയായ ഡോ. ഇ. സ്റ്റാന്‍ലിജോണ്‍സ്, സി.എഫ്. ആന്‍ഡ്രൂസ്, ജെ.സി.വിന്‍സ്‌ലോ, വാരിയര്‍ എല്‍വിന്‍, റാല്‍ഫ് റിച്ചാര്‍ഡ് കെയ്ത്താന്‍, ഏര്‍ണസ്റ്റ് ഫോറസ്റ്റര്‍ പേറ്റണ്‍ എന്നീ വിദേശമിഷണറിമാര്‍ ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തില്‍ പലവിധത്തില്‍ പങ്കാളികളായിട്ടുണ്ട്. മിഷണറിമാര്‍ ഇന്ത്യാക്കാര്‍ക്കുവേണ്ടി സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു എന്ന കാരണത്താല്‍ പല മിഷണറിമാരേയും അന്നത്തെ ബ്രിട്ടീഷ് സര്‍ക്കാര്‍ ഇന്ത്യയില്‍നിന്നു തിരിച്ചയച്ച സംഭവങ്ങളുമുണ്ടായി.
1885-ല്‍ ഇന്ത്യന്‍നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് ഉണ്ടായപ്പോള്‍ പല ക്രൈസ്തവരും അതില്‍ പ്രധാനപങ്കുവഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1887-ലെ ഇന്ത്യന്‍നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ വാര്‍ഷികസമ്മേളനത്തില്‍ 607 അംഗങ്ങളില്‍ 15 പേരും ഇന്ത്യയിലെ ക്രൈസ്തവരായിരുന്നു.
അതില്‍ അന്ന് അസംബ്ലിയില്‍ പ്രസംഗിച്ചതു പ്രസിദ്ധകവിയും ഒഡീഷയിലെ ആദ്യത്തെ ഗ്രാജുവേറ്റും വക്കീലുമായ ഉത്ക്കല്‍ ഗൗരവ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ശ്രീ. മധുസൂദനന്‍ദാസ് (1848-1934) ആയിരുന്നു. ഇദ്ദേഹമാണ് ഉത്ക്കല്‍ സമ്മിളിനിയുടെ പിതാവ്.
കല്‍ക്കട്ടക്രിസ്റ്റോ സമാജത്തിന്റെ സ്ഥാപകനും ആംഗ്ലിക്കന്‍ സഭാംഗവുമായിരുന്ന ശ്രീ. കാളി ചരണ്‍ ബാനര്‍ജി (1847-1907) സ്ഥിരമായി ഇന്ത്യന്‍നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് അസംബ്ലിയില്‍ പ്രസംഗിക്കുമായിരുന്നു. 1889-ലെ കോണ്‍ഗ്രസ്സില്‍ 10 സ്ത്രീകള്‍ പങ്കെടുത്തതില്‍ 3 പേരും ക്രൈസ്തവരായിരുന്നു – പണ്ഡിതരമാഭായി സരസ്വതി (1858-1922), ശ്രീമതി. ത്രിയുംബക്ക്, ശ്രീമതി. നികാംബെ എന്നിവര്‍. ശ്രീ. ജോണ്‍ യേശുദാസ് കൊര്‍ന്നല്യോസ് എന്ന ജെ.സി. കുമരപ്പ (1892-1960) ഒരു ശക്തനായ ഇന്ത്യന്‍നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് നേതാവും എഴുത്തുകാരനും പണ്ഡിതനുമായിരുന്നു.
കുമാരപ്പ യംഗ് ഇന്ത്യ (Young India) എന്ന മഹാത്മാഗാന്ധിയുടെ പ്രസിദ്ധമായ വാരികയുടെ എഡിറ്ററുമായിരുന്നു. ഭാരതീയ ക്രൈസ്തവ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനും പത്രപ്രവര്‍ത്തകനും രവീന്ദ്രനാഥടാഗോറിന്റെ സമകാലികനും സുഹൃത്തുമായ ബംഗാളിലെ ബ്രഹ്മബാന്ധവ് ഉപാദ്ധ്യായ് (1861-1907) എന്ന ഭവാനി ചരണ്‍ ബാനര്‍ജി പ്രസിദ്ധനായ ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനിയായിരുന്നു. എന്‍.എം.എസ് ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി കെ.റ്റി.പോള്‍, ആദ്യ ഇന്ത്യന്‍ ബിഷപ്പ് വി.എസ്സ്. അസറിയ, പോള്‍ രാമസ്വാമി, വെങ്കല്‍ ചെക്കറായ്, ജോര്‍ജ് ജോസഫ്, സി. ശാമുവേല്‍ ആരോന്‍, ടി.എം. വര്‍ഗ്ഗീസ്, എ.ജെ.ജോണ്‍, ആനി മസ്‌ക്കറീനസ്, അക്കമ്മ ചെറിയാന്‍, ജോയാക്കിം ആല്‍വ ഇങ്ങനെ നൂറുകണക്കിനു ക്രൈസ്തവരും സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തില്‍ പങ്കാളികളായി ഇന്ത്യന്‍നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചു.
സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്ത മലയാളികളായ ക്രിസ്ത്യാനികൾ.
1.K.C മാമന്‍ മാപ്പിള
2.T.M വര്‍ഗ്ഗീസ്
3.ജോര്‍ജ്ജ് ജോസഫ്
4.ആനി മസ്ക്രീന്‍ (സ്ത്രീ)
5.A.J ജോണ്‍
6.P.C ജോര്‍ജ്ജ്(പൂഞ്ഞാര്‍ MLA അല്ല)
7.K.M കോര
8.P.Dപുന്നൂസ്
9.M മാത്തുണ്ണി
10.P.T ചാക്കോ
11.T.V തോമസ്
12.കുളത്തുങ്കല്‍ പോത്തന്‍
13.M.G കോശി
14.ബേബി ജോണ്‍
15.മാമ്മന്‍ കണ്ണന്താനം
16.K.C ജോര്‍ജ്ജ്
17.T.K വര്‍ഗ്ഗീസ് വൈദ്യന്‍
18.D.C കിഴക്കേമുറി.
19.അക്കാമ്മാ ചെറിയാന്‍ (സ്ത്രീ)
20.റോസമ്മ പുന്നൂസ് (സ്ത്രീ)
21.N അലക്സാണ്ടര്‍
22.KA മാത്യു
23.C.M സ്റ്റീഫന്‍
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ഒരു സ്വതന്ത്രറിപ്പബ്ലിക്കാക്കേണ്ടതിനും ചെലവാക്കപ്പെട്ട കഷ്ടപ്പാടും ത്യാഗവും ഒഴുക്കിയ വിയര്‍പ്പും രക്തവും കുറച്ചൊന്നുമല്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ നന്മ നാം ഇന്ന് അനുഭവിക്കുമ്പോള്‍ അതിനു കാരണക്കാരായ സാമൂഹ്യനേതാക്കന്മാരേയും സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളെയും രാജ്യശില്പികളെയും നമുക്കു കൃതജ്ഞതയോടെ ഓര്‍ക്കാം.
അനേക ക്രൈസ്തവനേതാക്കന്മാരും മിഷണറിമാരും ഇന്ത്യയ്ക്കു സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കാന്‍ യത്‌നിച്ചതും സ്മരണീയമാണ്. മുസ്ലീങ്ങളിൽ നിന്ന് എത്ര പേര് സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്തു എന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നതിലും ഭേദം എത്ര മുസ്ലീങ്ങൾ ബ്രിട്ടീഷ്കാർക്ക് ഒറ്റുകാരായി നിന്ന് ഇന്ത്യയെ ചതിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും.
By, Vincent Gomes
CHRISTIAN FREEDOM FIGHTERS OF INDIA
‘Deenabandhu’C.F.Andrews, ‘Utkal Gourav’ Madhusudan Das, J.C Kumarappa, Brahmabandhab Upadhyay, George Joseph, Joachim & Violet Alva, H.C Mukherjee, A.J John, Joseph Baptista, Lambert Mascarenhas
M.V.Kamath, a columnist, acknowledges that several Christians took part in the freedom movement and mentions the names of Cyprian Alvares, Joachim Alva, Marcel A. M. D’Souza as Christian freedom fighters. He says: “It is necessary to state that many Roman Catholics I personally know of were very much in the freedom movement and national mainstream”. Madhu Sudhan Das (1848-1934, popularly known as ‘Utkal Gourab’), a well-known leader from the Christian community in Orissa.
Kali Charan Banerjee (1847-1907), a Bengali Christian and a fine orator, regularly addressed the annual sessions of the Congress in moulding the policy of National Movement. J.C.Kumarappa (original name John Jesudason Cornelius, 1892-1960) was a veteran Congress leader. . On 9 May 1929 he met Mahatma Gandhi at Sabarmati ashram and that resulted in their becoming close associates. He was a strong supporter of Satyagraha, and encouraged Christian participation in the national movement. Before Mahatma Gandhi started off the Dandy March in 1931, he encouraged Kumarappa to write regularly for his weekly Young India and informed him that he would be its editor after his imprisonment. Thus Kumarappa became editor of Young India and his fiery writings gave him one and a half years of rigorous imprisonment in 1931.
Since he was also a prominent figure in Congress affairs, he was given a chance to be a member of the All India Congress Working Committee in place of Jay Prakash Narayan in 1947. But he rejected the offer in spite of Gandhi’s persuasion. Paul Ramasamy (b.1906) was another important Christian who took part in the freedom struggle. In 1930 he joined the freedom movement during the Salt satyagraha days. He picketed the Bishop Herber College, Thiruchirappalli. He was arrested and sentenced to six months of imprisonment and was kept at Thiruchirapalli and Alipuram jails.
Venkal Chakkarai (b.1880) participated in the Civil Disobedience Movement started by Mahatma Gandhi. In 1930 K.T.Paul went to England to participate in the Round Table Conference. He decried the tendency among some Christians to keep aloof from the National Movement.Barhmabandhab Upadhyaya (1861-1907) a ‘Hindu Catholic’ sadhu and theologian, played a leading role in the Swadeshi Movement. He was also one of the early leaders who enunciated the philosophy of Non-Co-operation Movement. He edited Sandhya, a national journal founded in 1904, and it had a decisive influence on the masses because it was the only vernacular paper in Bengali, which boldly advocated complete Indian Nationalism.
Joachim Alva (1907-1979) was another outstanding personality in the history of the freedom struggle. He was profoundly influenced by Mahatma Gandhi’s ideals. As a student leader, he was the pioneer of youth movement in India. He gave whole-hearted devotion to the national movement and gave up his lucrative job in order to dedicate himself for the freedom struggle. He was also a journalist of high calibre who vigorously advocated the concept of swadesh and human brotherhood, especially through his Forum.
George Joseph (1887-1938) was another outstanding Christian who engaged in the freedom struggle. He was one of the three members of the Home Rule deputation sent to England in 1918 to present the Indian case before British public. It has been said that the landslide in the opinion of the Indian Christian Community in favour of nationalism was very much ascribable to his dynamic leadership. . He was one of the first batch of barristers who sacrificed their comforts to engage themselves in national work and joined the Non-Co-operation Movement and boycott of foreign cloth shops. George Joseph was also invited to assume the leadership of the Satyagraha movement. He led the Vaikam Satyagraha for which he was beaten and arrested and sentenced to imprisonment.
Mahatma Gandhi wrote to George Joseph on 6 April 1924 that the latter should let the Hindus do the job and not offer Satyagraha himself so far as the Nagpur resolution of the Congress had called on the Hindus to wipe out untouchability. However, before the letter reached, George Joseph had already joined the Satyagraha. In 1937 George Joseph was elected to the Central Legislative Assembly In 1930, among the 78 persons who accompanied Mahatma Gandhi during his Salt March from Sabarmati ashram to Dandi, there was a Christian named Thevarthundiyil Titus Titus, a young disciple of Gandhi and a member of a Christian family of Travancore. In the freedom and pro-democracy movement in Travancore in the 1930s and 1940s, prominent Christian leaders like T.M. Varghese, A.J. John, Anne Mascarenes and Akkamma Cherian were pioneering forces. Philoppose Elanjikkal John (1903-1955) was another prominent member of the Travencore State Congress
God bless their selfless fight.
Christians too contributed to the freedom struggle of India…
Do you know that the very first one to oppose British rule was a Christian Priest? Charles Freer Andrews was a Church of England priest. A Christian missionary, educator and social reformer in India, he became a close friend of Mahatma Gandhi and identified with the cause of India’s independence. He was instrumental in convincing Gandhi to return to India from South Africa, where Gandhi had been a leading light in the Indian civil rights struggle.
In 1906, voicing these sentiments, Andrews soon became involved in the activities of the Indian National Congress, and he helped to resolve the 1913 cotton workers’ strike in Madras. Accamma Cherian was a freedom fighter from the erstwhile Travancore (Kerala), India. She was popularly known as the Jhansi Rani of Travancore. In February 1938, the Travancore State Congress was formed and Accamma gave up her teaching career to join the struggle for liberty. Under the State Congress, the people of Travancore started an agitation for a responsible government. C. P. Ramaswami Iyar, the Dewan of Travancore, decided to suppress the agitation.
On August 26, 1938, he banned the State Congress which then organised a civil disobedience movement. The prominent State Congress leaders including its President Pattom A. Thanu Pillai were arrested and were put behind the bars. The State Congress then decided to change its method of agitation. Its working committee was dissolved and the president was given dictatorial powers and the right to nominate his successor. Eleven ‘dictators’ (Presidents) of the State Congress were arrested one by one. Kuttanad Ramakrishna Pillai, the eleventh dictator, before his arrest nominated Accamma Cherian as the 12th dictator.
Accamma Cherian led a mass rally from Thampanoor to the Kowdiar Palace of the Maharaja Chithira Thirunal Balarama Varma to revoke the ban on State Congress. The agitating mob also demanded the dismissal of the Dewan, C. P. Ramaswami Aiyar, against whom the State Congress leaders had levelled several charges. The British police chief ordered his men to fire on the rally of over 20,000 people. Accamma Cherian cried, “I am the leader; shoot me first before you kill others”. Her courageous words forced the police authorities to withdraw their orders. On hearing the news M. K. Gandhi hailed her as ‘The Jhansi Rani of Travancore’. She was arrested and convicted for violating prohibitory orders in 1939.
Barrister George Joseph was born in a Christian family in Kerala. He was a strong participant in the Home Rule Movement. He later became a disciple of Gandhi. He died in 1938. Have you heard of Titusji? He was also a Gandhian. He participated in the Salt Satyagraha. He was one of the Satyagrahi who followed Gandhi on his March to Dandi. He is depicted as a Christian priest following Gandhiji in the Salt Satyagraha sculpture. The Christian missionaries who gave full support to the nationalist cause were embarrassed and indignant of the British colonial government. Among these missionaries, the most well-known names are Stanley Jones, C.F.Andrews, J.C.Winslow, Varrier Elwin, Ralph Richard Keithahn and Ernest Forrester-Paton. Some missionaries were even deported from India for their support to the nationalist cause.
Given this situation, missionary sources do not speak about the political and nationalist involvement of missionaries for fear of having to come under the censure of the government. In spite of this, there were numerous Christians who involved themselves in the freedom struggle. George Thomas, a well-known Church historian maintains that the Indian Christian Community played an influential role, especially in the early phase of the Indian National Congress – founded in 1885 – which was the premier instrument of political nationalism. The influence of Christians was impressive in the various sessions of the Indian National Congress.
In the third annual session of the Congress in 1887, out of 607 participants in the session, 15 were Indian Christians, and among those who addressed the assembly was Madhu Sudhan Das (1848-1934, popularly known as ‘Utkal Gourab’), a well-known leader from the Christian community in Odisha. The number and influence of the Indian Christians continued to be impressive in the subsequent sessions of the Congress. Kali Charan Banerjee (1847-1907), a Bengali Christian and a fine orator, regularly addressed the annual sessions of the Congress in moulding the policy of the National Movement.
In the Congress session of 1889, among the 10 women delegates, three were Christians, Pandita Ramabai Saraswati (1858-1922), Mrs Triumbuck, Mrs Nikambe. There are records of active Christian participation in the Swaraj Movement (1905), the Non-Co-operation Movement (1920), the Civil Disobedience Movement (1930) and the ‘Quit India’ Movement (1942). Since the 1920s, many Christian institutions and organisations like the All India Conference of Indian Christians, the National Christian Council of India, Christian leaders and student groups related to United Theological College (Bangalore), Serampore College (Bengal), St. Paul’s College, Calcutta (Bengal), Malabar Christian College, Calicut (Kerala), the Youth Christian Council of Action (Kerala), the Student Christian Movement of India, the Indian Christian Association of Bengal, a conference of Christians in Bombay, a meeting of Christians in Palayamcotta and Tinnavelly, and passed the resolutions expressing complete solidarity with the freedom movement. Some of them even took part in massive manifestations against the British colonial government. J.C.Kumarappa (original name John Jesudason Cornelius, 1892-1960) was a veteran Congress leader. He was a professor of Philosophy for some time at Lucknow University.
On May 9, 1929, he met Mahatma Gandhi at Sabarmati Ashram and that resulted in their becoming close associates. He was a strong supporter of Satyagraha and encouraged Christian participation in the national movement. Before Mahatma Gandhi started off the Dandi March in 1931, he encouraged Kumarappa to write regularly for his weekly Young India and informed him that he would be its editor after his imprisonment. Thus, Kumarappa became the Editor of Young India and his fiery writings gave him one and a half years of rigorous imprisonment in 1931. But fortunately, he was released after a couple of days, because of the Gandhi-Irwin Pact. He took up the editorship of Young India from Mahatma Gandhi in 1932, which again sent him to jail and was detained in Nashik prison for two and a half years. In 1942, he was under detention and trial for a year and a half in both Mumbai and Nagpur.
During the ‘Quit India Movement’, he had a hand in the underground activities in Bombay along with his Congress colleagues. These secret sabotage activities led to his arrest. He was sentenced to two and a half years of rigorous imprisonment for three charges and sent to the Jabalpur Central Jail until 1945. He was also a prominent figure in Congress affairs; he was given a chance to be a member of the All India Congress Working Committee in the place of Jay Prakash Narayan in 1947. The list of Christian freedom fighters is long, we must respect all those who fought for freedom irrespective of their religion. But these days, BJP leaders have forgotten oneness and nationalism.